زنگ انشا :]

توی دبیرستان همکلاسی های من از زنگ انشا متنفر بودن. فقط من و یه نفر دیگه بودیم که از نوشتن لذت میبردیم. تنها شنوده ما هم توی کلاس دبیر ادبیاتمون بود که با لذت و حوصله به نوشته هامون گوش میداد. 

من و اون دختر یبار به خاطر ننوشتن تکلیف ریاضی روانه دفتر مدیر شدیم اما هیچوقت پیش نیومد که سر زنگ انشا چیزی برای ارائه نداشته باشیم:) 

اما اون معمولا دو به شک بود که نوشته هاش رو بخونه یا نه چون میدونست کسی توی کلاس بهش گوش نمیده. برای من اما مهم نبود چون هربار که خوانش انشام تموم میشد و سرم رو میچرخوندم، معلم رو میدیدم که هر دوتا دستش رو زده زیر چونه اش و برق رضایت توی چشم هاش مشخصه.

ای کاش توی نظام آموزشی یه رشته جدا برای نوشتن داشتیم....!