آن شرلی لقبی بود که اولین بار مامانم بهم داد. البته از قبلش هم خودم خیلی دوست داشتم آن شرلی باشم ولی خب به کسی نگفته بودم.
امروز داشتم فکر میکردم دوست دارم یه برنامه مصاحبه مخصوص خودم داشته باشم.
مهمون های خاص دعوت کنم، مصاحبه کنم و گپ بزنم باهاشون. اسمش رو هم میزارم «گیرین گیبلز»
اینکه تا چه اندازه این فکر واقعی بشه رو نمیدونم اما رویای قشنگیه....
از همینجا شروع کنم؟؟؟؟
از وقتی که خیلی کوچولو بودم مامانم برام میگفت که اوایل ازدواجشون دخترعموم براش از رویاهای بابام درباره بچه اولش گفته. دخترعموم برای مامانم تعریف کرده بود که:
- عمو ایوب همیشه میگفت انقدر دوست دارم یه دختر داشته باشم موقع رانندگی دستشو از پشت صندلی بکشه به صورت و ریش هام و به "بابایی پفک میخوام"....
مامانم همیشه اینو برای من تعریف میکردم منم از همون سه-چهار سالگی آرزوی بابامو برآورده کردم و هربار که تو ماشین می نشستیم دستامو به زور به صورتش میرسوندم و با شلوغی ازش پفک میخواستم.
از شما چه پنهون به قول مامانم الان وقت شوهرم و چهار سال دیگه خودم قراره دختردار بشم اما هنوزم که هنوزم تو ماشین اینکارو میکنم و با زبون زهرای 4 ساله از بابام پفک میخوام؛ هربارم جواب میده...:)
من یه INFPام:
اینا گفته های دیگرانه مال من نیست:
دوستی با امن قشنگه اما گاهی سخت میشه، چون میبینن ناراحتم اما نمیتونن از زیر زبونم بکشن بیرون که چه مرگم شده. گاهی اوقات که یهویی پر حرف میشم به نظرشون با نمکه میشم....
آینده!
نمیدونم کی هستی، چی هستی، چه شکلی هستی، اما ازت متنفرم. متنفرم که اجازه نمیدی در لحظه زندگی کنم و چپ و راست میرم باید اسم نحس ات رو بشنوم. متنفرم که شادی الانم رو باید صرف تویی کنم که اصلا معلوم نیست باشی یا نباشی....
آینده من خیلی ازت بدم میاد. انقدر که از تو بدم میاد از گذشته بدم نمیاد. زورم به گذشته میرسه، افسارش رو کشیدم؛ دیگه نمیتونه اذیتم کنه. اما توعه لعنتی داری الان من که قراره بخشی از گذشته بشه رو خراب میکنی. آینده جان یه زحمتی بکش دست از سرم بردار برو پی کارت. ما که بالاخره بهم میرسیم. قول میدم اونموقع هم شاد و خوشحال باشم. پس شادی و خوشی و فرصت های الانم رو ازم نگیر. تا وقتت نشده از جلوی چشمم گمشو لطفا! مودبانه تر از این نمی تونستم ازت بخوام...:)
دلم نیومد اینو بزارم بعدا بنویسم
شب شام غریبان چقدر قشنگ غریبی اهل بیت رو نشون میده
وقتی که دیگه خبری از صدای طبل ها و پذیرایی شربت و کیک‌ها و غذای نذری نباشه بجز چند نفر و پسربچه هایی که ذوق دارن هیچ سینه زنی پاشو به میدون نمیذاره...:(
همون هایی که تا امروز با ته توانشون میکوبیدن به طبل ها تا به بقیه پیشی بگیرن و حتی به خاطرش دعوا هم میکردن هیچکدوم نیومدن. مداح هایی که فقط ظهر و عصر عاشورا نوحه میخونن چون جمعیت زیاده، هیچکدوم نیومدن و نوحه ای هم نمیخونن....
من یه INFPام:
اونایی که بهم گفتن اهمیت نده عاقبت خوبی نداشتن، چون من باور دارم اهمیت دادن تلاش برای نگه داشتن احساسات ارزشمنده.
(البته من بچه حرف گوش کنی هستم یکی بهم بگه اهمیت نده، بهش اهمیت نمیدم:»»)
من یه INFPام:
-ببخشید.
-چرا کسی منو درک نمیکنه؟.
-نامه ی هاگوارتز من کو؟
-بهم عشق بورزید3>.
-رو مودش نیستم.
-بهم بگو که دوستم داری.
-میخوام زیر بارون بخوابم.
-گوربا میخوام.
بله این دختر infp ئه
عرفان طهماسبی خواند: " به من جای ستاره، ماه دادی"
ستاره، نور دارد، گرما دارد و در مرکز یک منظومه قرارر میگیرد و سیاهر هایی به گِردَش میگردند.
ماه، سیاه است. نوری از خود ندارد. هرچه هست خاک است و سنگ. یکی از همان سیاره هایی است که به دور یک ستاره طواف میکنند
ولی چرا همیشه از ستاره های با ارزش تر بوده؟!!
ساده است! ماه به زمین نزدیک است، ماه در کنار ماست. ستاره ها کیلومترها دورترند. همه شان از ماه بزرگتر و درخشان تر هستند اما کوچک دیده میشوند؛ چون دورند، چون برای زمین نیستند. ماه است که اینجاست!
ماه است که بی توقف دور زمین میچرخد. ماه است که ماه زمین است. مهم نیست اگر آسمان شب را روشنِ روشن، به روشنی روز، نکند. مهم نیست که او مثل خورشید از جنس نور نیست و سنگ است.
خب زمین هم سنگی ست. آن ها مثل همدیگرند. او ماهِ زمین است و این زمینِ ماه، بهم تعلق دارند...!
(بالاخره بعد مدت ها تونستم بنویسم...:»)
یکی از عیب های بیان که از همون اول ازش خوشم اومد محدودیت استفاده از استیکر و تصویر و ویدیو و صدا بود. باعث میشه همه چیز کلمات باشه و فقط کلمات دیده بشن. اما واقعا دوست داشتم می تونستم دکلمه هایی که ضبط میکنم رو اینجا هم بارگذاری کنم...
اگه دوست داشتین بهشون گوش کنین : «Rayehe_khoosh@» توی پیام رسان روبیکا در خدمت شماست...
